درباره هپاتیت B چه می دانید؟
از مدت ها قبل معلوم شده است که یکی از راه های اصلی انتقال هپاتیت B، تلقیح از راه پوستی است، اما عنوان رواجی که روی سر زبان ها افتاده، هپاتیت سرمی است که نام دقیقی برای طیف اپیدمیولوژیک عفونت HBV نمی باشد.
همانطور که اشاره شد، قسمت اعظم هپاتیت های منتقله از راه انتقال خون توسط HBV ایجاد نمی شوند. نزدیک به دو سوم از مبتلایان به هپاتیت B حاد هم گزارش شده که هیچ سابقه ای از تماس قابل شناسایی پوستی نداشته اند. در برخی موارد هپاتیت B از طریق روش های غیر پوستی غیر واضح تری یا پوستی مخفی منتقل می شوند. معمولا از طریق مایعات بدنی مثل منی یا بزاق دهان و از راه پوستی یا غیر پوستی انتقال می یابند.
در بین راه های غیر پوستی هم ثابت شده که بلع خوراکی راه بالقوه ای برای قرارگیری در معرض این ویروس می باشد، اما راهی که کارایی آن کاملا اندک است. از طرف دیگر دو روش غیر پوستی هم هست که احتمال می رود بیشترین تاثیر را داشته باشند. از جمله این عوامل تماس بسیار نزدیک یا تماس جنسی و انتقال در دوران زایمان (پری ناتال).
مثلا در کشورهای واقع در جنوب صحرای افریقا، در بین کودکانی که از طریق زایمان به آن ها هپاتیت B منتقل می شود. انتقال در دوران حوالی زایمان در آمریکای شمالی و اروپای غربی نادر است، اما در خاور دور و کشورهای رو به توسعه با فراوانی بسیار رخ می دهد و مهمترین راه بقای HBV می باشد. روشی که انتقال در آن به طور دقیق شناخته شده نیست، حدودا 10درصد از عفونت ها ممکن است در درون رحم کسب شده باشند، اما شواهد اپیدمیولوژیک نشان داده اند که اکثر عفونت ها در زمان وضع حمل رخ داده اند، و ربطی به شیر دادن مادر ندارد. در اکثر نوزادان هم از نظر بالینی بدون نشانه می باشد، اما خیلی محتمل می باشد که کودکی حامل ویروس HBsAg باشد.
بیش از 350 الی 400 میلیون حامل HBsAg موجود در جهان جهان مخزن اصلی هپاتیت B می باشد. اما وجود HBsAg سرمی در جمعیت های طبیعی در ایالات متحده و اروپای غربی نادر است. در خاور دور و برخی کشورهای گرمسیری و در مبتلایان به سندرم داون، جذام لپروماتو، لوسمی، بیماری هاجکین، پلی آرتریت گرهی، مبتلایان به بیماری مزمن کلیوی که تحت همودیالیز می باشند، و نیز معتادین به مواد مخدر تزریقی، شیوع آن بین حداکثر 5 تا 20درصد می باشد.
همسران افراد مبتلا به عفونت حاد، آن هایی که از جنسی بی بند و بار هستند، خصوصا مردان همجنسگرای بی بند و بار، کارکنان خدمات بهداشتی که در معرض خون می باشند، افرادی که انتقال مکرر خون به ویژه فراورده های خونی تغلیظ و انبار شده دارند. مثل مبتلایان به هموفیلی، ساکنین و خدمه مراکز مراقبت از عقب ماندگان ذهنی، زندانیان، و به میزان کمتر اعضای خانواده مبتلایان به عفونت مزمن.