هر چند امروزه بسیار نادر است، اما هپاتوتوکسیسیته هالوتان یکی از نمونه های بارز سمیت کبدی دارویی ایدیوسنکراتیک است که مورد مطالعه گسترده ای قرار گرفت.
تجویز هالوتان، که یک داروی بیهوش کننده هیدروکربنی فلوئورینه غیر قابل انفجار که به لحاظ ساختمانی مشابه کلروفورم است، منجر به نکروز شدید کبدی، به گفته متخصص کبد چرب در تعداد کمی از افراد می شود.خصوصا آن هایی که قبلا در معرض این دارو قرار گرفته اند.
واقعیت این است که ضایعات کبدی مابه را نتوانسته اند به طور قابل اعتمادی در حیوانات ایجاد نمایند، نادر بودن اختلال کبدی در انسان، و پیدایش تاخیری آسیب کبدی، خبر از آن می دهد که هالوتان سم کبد مستقیم نمی باشد، بلکه بیشتر دارو حساسیت زاست.
وجود یک استعداد ژنتیکی که منجر به یک واکنش دهی متابولیک ایدیوسنکراتیک می شود. به عنوان یک اصل پذیرفته شده است و به نظر می رسد که محتمل ترین مکانیسم سمیت کبدی هالوتان می باشد.
ظاهرا بزرگسالان (به جای کودکان)، افراد چاق، و زنان، فوق العاده اسیب پذیرند.
متخصص کبد چرب می گوید که تب، لکوسیتوز متوسط، و ائوزینوفیلی ممکن است در هفته نخست پس از تجویز هالوتان رخ می دهد.
زردی معمولا بین 7 تا 10 روز بعد از تماس مشاهده می گردد، اما در افرادی که قبلا نیز تماس داشته اند، ممکن است زودتر پدیدار شود.
تهوع و استفراغ ممکن است مقدم بر ظهور زردی باشد.
بزرگی کبد اغلب خفیف است، اما حساسیت کبد در لمس امری شایع است.
سطح سرمی آمینوترانسفرازها بالا می رود. تغییرات آسیب شناختی مشاهده شده در کالبدشکافی ازنکروز وسیع کبدی ناشی از هپاتیت ویروسی قابل افتراق نمی باشد.
میزان مرگ و میر موردی هپاتیت ناشی از هالوتان معلوم نیست اما ممکن است از 20 تا 40 درصد در مواردی که با درگیری شدید کبدی همراه هستند، متغیر باشد.
بیمارانی که در آن ها تب نیزه ای غیر قابل توضیح (به ویژه تب تاخیری)، یا زردی به دنبال بیهوشی با هالوتان پدیدار می شود، نباید مجددا این دارو را دریافت کنند.
از آنجایی که واکنش های متقاطعی میان هالوتان و متوکسی فلوران گزارش شده اند، داروی اخیر را نباید پس از بروز واکنش نسبت به هالوتان به کار برد.
چنین به نظر می رسد که داروهای بیهوشی هیدروکربنی هالوژنه نسل های بعدی، که جایگزین هالوتان شده اند، به جز در موارد نادر، مثلا برخی جراحی های خاص قفسه سینه، با خطر کمتری از نظر بروز سمیت کبدی مرتبط هستند.