هپاتیت E چطور؟

هپاتیت در هندوستان، آسیا، آفریقا، خاورمیانه، آمریکای مرکزی شناسایی شده است. از نظر شیوه انتشار هم روده ای می باشد. مثل هپاتیت A.

معمولا مواردی که شناسایی می شوند، پس از آلوده شده به منابع آبی بوده است. اما موارد تک گیر منفرد هم دیده شده است.

یکی از ویژگی های همه گیری شناختی HEV که از سایر عوامل روده ای متمایز می شود، به گفته متخصص کبد چرب این است که گسترش ثانویه شخص به شخص آن از افراد آلوده به افرادیست که تماس نزدیک با آن ها داشته اند، نادر است.

معمولا عفونت ها نشات گرفته در برابر عفونت هپاتیت A مصون هستند و ترجیحا در بزرگسالان جوان دیده می شود.

در نواحی اندمیک شناخته شده، بسیار نادر است اما شیوع آنتی بادی های ضد HEV کمتر از 40 درصد هستند. هپاتیت Eحاد بالینی علامت دار به توصیه متخصص کبد چرب در خارج از مناطق غیر اندمیک، HEV مسئول هیچ یک موارد هپاتیت غیر A و غیر B نیست. گزارش های متعددی حاکی از وجود یک مخزن حیوانی برای هپاتیت E در خوک ها بوده است.

نشانه های آزمایشگاهی درباره انواع هپاتیت ها چه می گویند؟

هپاتیت حاد ویروسی پس از یک دوره نهفتگی که بر حسب عامل مسئول آن متغیر می باشد، رخ می دهد. عموما دوره نهفتگی برای هپاتیت A از 15 تا 45 روز تقریبا 4 هفته، برای هپاتیت B و D از 30 تا 180 روز می باشد، تقریبا 7 هفته، برای هپاتیت C از 15 تا 160 روز، و برای هپاتیت E از 14 روز تا 60 روز تقریبا 5 تا 6 هفته می باشد.

علاوم پیش درامدی هپاتیت حاد ویروسی ، عمومی می باشد و متغیر است.

مثل بی اشتهایی، تهوع، استفراغ، خستگی، رنجوری، دردهای مفصلی ، دردهای ماهیچه ای، سردرد، نورگریزی، فارنژیت، سرفه و زکام ممکن است یکی دوهفته قبل از بروز زردی دیده شوند.

تهوع، استفراغ، و بی اشتهایی غالبا با تغییر در حس بویایی و چشایی مرتبط می باشند. حتی تب خفیفی بین 38 الی 39 درجه می باشد. البته در هپاتیت Aو E شایع تر از B و C می باشد. مگر زمانی که یک سندرم شبه بیماری سرم، طلیعه دار بروز هپاتیت B باشد. به ندرت یک تب 39.5 درجه تا 40 درجه دارد، ممکن است نشانه های عمومی بین 1 تا 5 روز قبل از ظهور زردی بالینی، متوجه تیرگی ادرار و مدفوع گلی رنگ مثلا رنگ خاک شود.

با ظهور زردی بالینی، نشانه های عمومی پیش درامدی معمولا کاهش پیدا می کنند. اما در بیمارانی هم دیده شده که کاهش وزن داشته اند، مثلا بین 2ونیم کیلو تا 5 کیلو، ممکن است در تمام مدت مراحل زردی ادامه داشته باشد. کبد، بزرگ و در لمس حساس یا دردخیز می شود و ممکن است با درد و ناراحتی در ربع فوقانی راست شکم همراه باشد.

به ندرت در بیماران یک تابلوی کلستازی مراجعه می کندن، که با انسداد صفراوی برون کبدی اشتباه می شود.

بزرگی طحال و گره های لنفاوی گردنی در 10 تا 20 درصد از بیماران مبتلا به هپاتیت دیده می شود. به ندرت آنژیوم عنکبوتی خلال در مرحله زردی دیده می شود. در طی دوره نقاهت بیمار هم که ناپدید می شود.

در خلال مرحله بهبودی، نشانه های عمومی ناپدید می شوند، اما معمولا درجاتی از بزرگی کبد و ناهنجاری ها در آزمون های بیو شیمیایی کبد هنوز هم موجود می باشد. مدت زمان مرحله پس از زردی هم که متغیر می باشد. معمولا در هپاتیت حاد B و C طولانی تر است. انتظار می رود یک تا 2 ماه پس از همه موراد هپاتیت A و E و 3 تا 4 ماه پس از ظهور زردی در سه چهارم از موارد غیر عارضه دار و خودمحدود هپاتیت B و C، بهبود کامل بالینی و بیوشیمیایی پدیدار شود. هپاتیت حاد B در 95 الی 99 درصد و هپاتیت C، فقط در 15 درصد از بزرگسالان سالم خود محدود است.

در بقیه افراد طبیعی شدن آزمون های بیوشیمایی ممکن است به تاخیر بیفتد.

درصد قابل توجهی از مبتلایان به هپاتیت ویروسی هرگز دچار زردی نمی شوند.