سمیت کبدی ایزویازید یا داروی سل

واکنش سمی و ایدیوسنکراتیک

حدود 10درصد از بزرگسالانی که با داروی ضد سل ایزونیازید درمان می شوند، افزایش سطح سرمی آمینوترانسفرازها در خلال چند هفته نخست درمان ظاهر می شوند.

حتی نزد متخصص کبد چرب هم مراجعه کنید، می گوید که این علائم نشانگر یک پاسخ انطباقی به یکی از متابولیست های سمی این دارو می باشد.

بدون قطع کردن این داروها، به توصیه متخصص کبد چرب، می توان ظرف چند هفته به حالت عادی برگشت.

در برخی بیماران که در اثر عارضه این دارو نزد متخصص کبد چرب مراجعه کردند، ناخوشی دیده شده که قابل تمایز از هپاتیت ویروسی نیست.

اثرات داروی سل روی کبد و سمی شدن کبد

نیمی از این موارد در ماه های اول دیده می شود، اما در برخی بیماران هم دیده شده که بعد از چند ماه دیده شده است.

می توان با نمونه برداری از کبد به موضوعاتی همچون تغییرات ریخت شناسی مشابه تغییرات هپاتیت ویروسی یا نکروز پل زننده کبدی مطلع شد.

برخی از بیمارانی که گزارش شده، حدود 10 درصد از آن هایی که به این بیماری مبتلا بودند، منجر به مرگ و میر آن ها شده است.

حتی برخی آسیب های کبدی که وارد می شود، بسته به سن هم می باشد، مثلا پس از 35 سالگی این سمیت کبدی بیشتر دیده می شود. بالاترین فراوانی بالای 50 سالگی و پایین ترین فراوانی زیر سنین 20 سالگی می باشد. سمیت کبدی در بالای 50سالگی تنها در 2درصد موارد روی می دهد که نسبت به آنچه که در بررسی های اولیه تخمین زده شده، پایین تر می باشد.

الکل، ریفامپین و پیرازینامید سمیت کبدی ایزونیازید یا همان داروی سل، را افزایش می دهد.

بروز تب، بثورات، ائوزینوفیلی و سایر تظاهرات آلرژی دارویی فوق العاده نادر می باشد.

از جمله متابولیت های واکنش گر استیل هیدرازین، که خود از متابولیت های ایزونیازید می باشد، ممکن است باعث و بانی این سمیت کبدی باشد.

بیمارانی هم که استیله کنندگان سریعی می باشند، بیشتر مستعد چنین اسیب هایی می باشند.

برخلاف انتظار در برخی گزارش ها، برعکس یافته های بالا دیده می شود. یعنی میزان و شدت سمیت کبدی در استیله کنندگان آهسته بیش از استیله کنندگان سریع است.

برخلاف گزارش هایی که قبلا داده شده است، در چندین مطالعه اخیر پیشنهاد شده که شاید احتمال سمیت کبدی ایزونیازید و نیز درمان های ضد سل ترکیبی که شامل ایزونیازید هستند، در بیماران دچار هپاتیت مزمن B، بیشتر می باشد.

تابلوی مشابه هپاتیت مزمن در تعداد کمی از بیماران دیده شده است.

پایش دقیق تست های کبدی در بیمارانی که ایزونیازید درمانشان کرده، توصیه می شود.