پاسخ های کبد نسبت به انواع آسیب ها محدود می باشد.
کبد چرب اولین و شایع ترین پاسخ بافت شناختی در برابر محرک های هپاتوتوکسیک و از جمله مصرف بیش از حد الکل است.
تجمع بیش از حد چربی در هپاتویست های اطراف عروق با محل الکل دیدروژناز، آنزیم عمده مسئول متابولیسم الکل همخوانی دارد.
تداوم مصرف الکل، باعث تجمع چربی در سرتاسر لبول کبدی می شود.
با وجود تغییرات گسترده چربی و تغییر شکل هپاتویست ها با تجمع میکرووزیکولار چربی، با توقف مصرف الکل، ساختار کبد و میزان چربی آن به حالت طبیعی باز می گردد.
اما مشابه طیفی از هپاتیت چرب غیر الکلی، وجود استئاتوهپاتیت و بعضی ویژگی های آسیب شناختی مانند میتوکندری های غول آسا، فیبروز اطراف وریدهای کوچک، و تجمع ماکرووزیکولار چربی ممکن است با آسیب کبدی پیشرونده مرتبط باشد.
شاخص هپاتیت الکلی آسیب هپاتوسیت ها می باشد که با تخریب سلول ها همراه بادکنکی شدن، نکروز نقطه ای، ارتشاح سلول های با هسته چند شکلی، و فیبروز در نواحی اطراف وریدهای کوچک و اطراف فضای سینوزوییدی دیس، مشخص می گردد.
اجسام مالوری، غالبا در موارد پرعلامت دیده می شود، اما اختصاصی نبوده، وجود این اجسام برای تشخیص این اختلال ضروری نیست.
تصور می شود هپاتیت الکلی، پیش درآمد ایجاد سیروز می باشد.
اگرچه، این حالت نیز مانند کبد چرب غیر الکلی، با قطع مصرف الکل، بالقوه برگشت پذیر است.
سیروز در 50 درصد از بیمارانی که هپاتیت الکلی، در آن ها با نمونه برداری کبدی تاییده شده است، وجود دارد و حتی با قطع مصرف الکل، پسرف آن مشخص نیست.
تظاهرات بالینی کبد چرب الکلی، خفیف بوده و در نتیجه ویزیت بیمار به دلیل یک مشکل به ظاهر غیر مرتبط، شناسایی می شوند.
غالبا تنها یافته بالینی، بزرگی کبد است که قبلا تشخیص داده نشده بود. گهگاه، بیماران دچار کبد چرب با ناراحتی ربع فوقانی راست شکم، بزرگی دردناک کبد، تهوع، و زردی تظاهر می کنند.
افتراق کبد چرب الکلی از کبد چرب غیر الکلی، دشوار است مگر اینکه سابقه دقیق و حساس از نوشیدن الکل از بیمار دریافت شود.
پرسش های استاندارد و معتبر، به درستی مشکلات مربوط به مصرف الکل را تشخیص می دهند.
طیف ویژگی های بالینی مرتبط با هپاتیت الکلی، گسترده است.
تب، خال های عنکبوتی، زردی و درد شکم مشابه یک شکم حاد، انتهای طیف علائم را نشان می دهند.
اما بسیاری از بیماران کاملا بدون علامتند.
فشار خون بالای باب، آسیت یا خونریزی از وریدهای واریسی ممکن است در غیاب سیروز رخ دهند.
تشخیص و ویژگی های بالینی هپاتیت الکلی، برای آغاز یک راهبرد تشخیصی و درمانی مناسب و موثر، نقش اساسی دارد.
به یاد داشتن این نکته مهم است که معمولا تظاهرات بالینی در بیماران مبتلا به سیروز الکلی و بیماران مبتلا به سیروز ثانویه به علل دیگر، یکسان است.