علائم خارج کبدی در هپاتیت B
به نظر می رسد که آسیب های بافتی توسط کمپلکس های ایمنی در پاتوژنز تظاهرات داخل کبدی هپاتیت B حاد، نقش مهمی دارند. همانطور که نزد متخصص کبد چرب هم مراجعه کنید، یک سندرم پیش درآمدی شبه ناخوشی سرمی دیده می شود که در هپاتیت B گزارش شده است. این مورد می تواند ناشی از ته نشینی کمپلکس های ایمنی گردش خون، در دیواره های عروق خونی بافت ها باشد که منجر به فعال شدن سیستم کمپلمان و کاهش سطح سرمی آن ها می شود.
آن هایی که مبتلا به هپاتیت B می باشند و نزد متخصص کبد چرب مراجعه کرده باشند، حتما در رابطه با سایر انواع بیماری کمپلکس ایمنی به آن ها گفته شده است. در آزمایشاتی هم که داده می شود، گلومرولونفریت همراه با سندرم نفروتیک دیده می شود. همچنین ته نشینی HBsAg، ایمونوگلوبین و C3 هم در غشای پایه گلومرولی مشاهده می شود. البته میزان ابتلا به پلی ارتریت گرهی بسیار کمتر از 1 درصد در بیماران مبتلا به عفونت HBV مزمن می باشد.
پلی آرتریت گرهی (پری آرتریت؛ آنژئیت نکروزان) یک اختلال بافت همبند می باشد که یکی از چند بیماری مرتبط با بافت کلاژن است. کلاژن یک مولکول پروتئینی است که قسمت عمده همه بافت های همبند را تشکیل می دهد. پلی آرتریت منجر به التهاب شریان های کوچک و متوسط می شود. بعد از آن می تواند به بافت های مشروب شده توسط رگ های خونی مبتلا، کاهش پیدا کند. البته متخصص کبد چرب خیالتان را راحت می کند که این بیماری مسری نیست.
در ادامه گزارش شده است که HBsAg در سرم 20 تا 30 درصد از مبتلایان پلی آرتریت گرهی را شامل می شود. در چنین بیمارانی سرخرگچه های کوچک و متوسطی دیده می شود که مبتلا شدند، و حاوی HBsAg، ایمونوگلوبین ها اجزای کمپلمان می باشند.
از جمله نشانه های دیگری که در رابطه با تظاهرات برون کبدی هپاتیت ویروسی می باشد، کرایوگلوبولینمی مختلط اساسی با هپاتیت B مرتبط می باشند. معمولا چنین اختلالی با التهاب مفصلی و اسکولیت پوستی، گاها گلومرونفریت یا کمپلکس های ایمنی رسوب کرده در خون دیده می شود. آن هایی که به چنین سندرمی مبتلا می باشند، دچار بیماری مزمن کبدی می باشند. اما بین آن ها و عفونت HBV ارتباط کمی وجود دارد، نسبت قابل توجهی از آن ها هم عفونت مزمن HCV دارند. در گردش خونشان هم کمپلکس های ایمنی حاوی ویروس هپاتیت C دیده می شود. معمولا گلومرولونفریت از جمله نشانه های هپاتیت C می باشد.