سمیت کبدی مهارکننده های هیدروکسی متیل گلوتاریل ـ کوآنزیم ردوکتاز، استاتین ها

واکنش ایدیوسنکراتیک مختلط سلول های کبدی و کلستازی چه می باشد؟

بین 1 تا 2 درصد  از بیمارانی که لوواستاتین، سیمواستاتین، پراواستاتین، فلوواستاتین، یا یکی از داروهای استاتین جدید را برای درمان هیپرکلسترولمی دریافت می کنند، دچار افزایش بدون علامت و برگشت پذیر فعالیت آمینوترانسفرزها (بیش از 3 برابر) می شوند.

در چندین مورد، تغییرات بافت شناختی شبه هپاتیت حاد، نکروز مرکز لبولی، و کلستاز مرکز لبولی توصیف شده است.

در تعداد بیشتری از بیماران، افزایش خفیف آمینوتراسنفرزها طی چند هفته اول درمان پدیدار می شود.

با پیگیری دقیق آزمایشگاهی می توان بیماران دچار تغییرات خفیف آمینوترانسفرزها که می توانند درمان را ادامه دهند، را از بیماران دچار اختلالات پابرجا و شدیدتر که باید درمان را قطع کنند، افتراق داد.

افزایش معنی دار آمینوترانسفرزها پس از مصرف استاتین ها، بسیار نادر است و در متا آنالیزها از فراوانی چنین اختلالات آزمایشگاهی در دریافت کنندگان پلاسبو شایع تر نمی باشد و به همین دلیل، گروهی از متخصصان مجرب در زمینه بیماری کبدی به انجمن ملی چربی متعلق به نیروی خدمات ایمنی پیشنهاد کرده اند که پایش کبدی در بیماران تحت درمان با استاتین ها ضروری نباشد و همچنین، درمان با استاتین ها در بیماران با افزایش منفرد و بدون علامت آمینوترانسفرزها در طی درمان قطع نشود.

سمیت کبدی استاتین در بیماران دچار هپاتیت مزمن c یا استئاتوز کبدی افزایش نمی یابد و استاتین ها را می توان به طور بی خطر در این گروه از بیماران به کار برد.

منظور از استئاتوز یا تغذیه تام وریدی چیست؟

تغذیه تام وریدی یا TPN غالبا منجر به عارضه هپاتیت کلستاتیک به علت استئاتوز، کلستاز یا سنگ صفراوی یا لجن صفراوی می شود.

استئاتوز یا هپاتیت چرب ممکن است به علت زیادی انرژی کربوهیدراتی در فراورده های تغذیه ای ایجاد شود و شکل عمده اختلال کبدی مرتبط با TPN در بالغین را تشکیل می دهد. با تولید فراورده های متعادل TPN که دارای لیپید، به عنوان منبع انرژی جایگزین هستند، بروز این عارضه نیز به طور قابل توجهی کاهش یافته است.

کلستاز و سنگ صفراوی، که به علت عدم تحریک جریان صفرا و ترشح آن، در نتیجه فقدان دریافت خوراکی ایجاد می شوند، شایعترین اشکال بیماری کبدی مرتبط با TPN در شیرخواران، به خصوص نوزادان نارس می باشند.

در این نوزادان بروز کلستاز غالبا چندعاملی بوده، عواملی مانند سپسیس، هیپوکسمی، و افت فشار خون نیز در ایجاد آن نقش دارد. گاهی کلستاز ناشی از TPN در نوزادان، به بیماری مزمن کبدی و نارسایی کبدی منتهی می شود.

هنگامی که اختلالات آزمون های کبدی در بالغین ناشی از TPN می باشد، متعادل کردن فرمول TPN با استفاده از لیپید بیشتر، اولین اقدام می باشد.

در شیرخواران مبتلا به کلستازی ناشی از TPN، اضافه کردن تغذیه خوراکی ممکن است مشکل را تخفیف دهد.

درمان هایی که برای این وضعیت پیشنهاد شده اند، اما فایده آن ها به اثبات نرسیده است، عبارتند از استفاده از کوله سیستوکینین، اورسودزوکسی کولیک اسید، آدنوزیل متیونین، و تائورین.