زخم های گوارشی ، زخم هایی هستند که در پوشش داخلی معده، مری، یا روده کوچک (دئودنوم)، توسعه می یابند و معمولا به علت التهاب ناشی از هلیکوباکترر پیلوری و یا اسید معده بروز می کنند.

در حالت طبیعی بین عوامل آسیب رسان به جدار معده و عوامل دفاعی جدار معده تعادلی وجود دارد که مانع ایجاد آسیب به معده می شود . اگر عوامل آسیب رسان مثل اسید معده بر عوامل دفاعی جدار معده غلبه کند ، زخم تشکیل می شود . احتمال ابتلا به این بیماری در طول زندگی یک شخص حدود ۱۰ الی ۱۲ درصد می باشد .

از مهمترین علائم زخم ، درد است که این درد معمولا با غذا ارتباط دارد. در زخمهای معده درد با خوردن غذا معمولا تشدید می یابد و در زخمهای دوازدهه درد با خوردن غذا بهتر می شود و پس از مدتی مجددا شروع می گردد .

تهوع، استفراغ می تواند علائم دیگر زخم گوارشی باشد، بیمار می تواند اصلا درد نداشته باشد و با علائم سوهاضمه مثل نفخ، اتساع شکم، آروغ زدن مراجعه کند. گاهی بیمار بدون علامت است و با عوارض زخم مثل خونریزی مراجعه میکند .

در گذشته فکر می شد، عامل ایجاد زخم استرس و بد غذایی است ولی امروزه دریافتند مهمترین عامل ایجاد زخم میکروبی به نام “هلیکوباکتر پایلوری” است که در ۸۰% از افراد مبتلا به زخم دوازدهه و ۶۰% افراد مبتلا به زخم معده مشاهده شده است.

عامل مهم دیگر ایجاد زخم مصرف داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی مثل آسپرین(حتی با میزان کم)، پروفن، دیکلوفناک و … است. سیگار و مصرف الکل نقش موثری در ایجاد زخم و عدم ترمیم زخم دارد .

با توجه به موارد فوق ، داشتن علائمی همچون درد ، نفخ ، ورم شکم می تواند نشانه زخم گوارشی باشد و نیاز به مراجعه به پزشک دارد .