نمک ناسالم و مصرف زیاد آن کبد را از بین می برد! آیا چنین مساله ای صحیح است؟

حتما زیاد شنیده اید که می گویند ” مصرف زیاد نمک باعث بالارفتن فشار خون می شود.”

حالا طبق مطالعاتی که صورت گرفته، گفته می شود که علاوه بر این، می تواند مصرف نمک ناسالم و بیش از حد آن منجر به اسیب های کبدی شود. چه در بزرگسالان و چه در جنین در حال رشد!

طبق مطالعات جدیدی که توسط دانشگاه Jinan در Guangzhou، کشور چین، در مجله Agricultural and Food Chemistry این مطلب منتشر شده است.

بدن ما نیاز به نمک دارد ـ این ماده که نام شیمیایی آن سدیم کلرید می باشد. برای اینکه عملکردهای مهمی در بدن انجام دهد. به عنوان مثال، یون های سدیم به کنترل حمل آب کمک می کنند. همچنین می توانند حامل ایمپالس های الکتریکی در عصب ها باشند.

اما با این همه، براساس مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، اکثر امریکایی ها سدیم بیش از اندازه مصرف می کنند. اکثرا هم از طریق نمک است. مصرف بیش از اندازه سدیم متصل به فشار خون بالاست، یک عامل ماژور در بیماری های قلبی و نیز سکته های مغزی..

میانگین مصرف روزانه سدیم در امریکایی های دوساله، و حتی بزرگتر، بالای 3400 میلی گرم سدیم است. بیش از دوبرابر میزان 1500 میلی گرم معمول. اکثر آن هایی که نمک در امریکا مصرف می کنند، فقط از نمکدان استفاده نمی کنند، بلکه از طریق غذاهایی که میخورند، این میزان را دریافت می کنند.

یا می تواند از فراورده های فراوری شده باشد و غذاهای پیش آماده در رستوران ها. بنابراین وقتی از آن ها خواسته می شود تا میزان مصرفی نمک شان را کاهش دهند، فقط به این نگاه می کنند که محصولی که خریداری می کنند نمک کمتری داشته باشد. ولی با این حال خوب است. بهتر است که میزان سدیم در این غذاهای بسته بندی شده و پیش اماده نیز کم باشد.

نمک زیاد منجر به تغییراتی در سلول های کبدی می شود : دراخر هم ختم به فیبروز می شود.

مطالعات اخیر نشان داده که مصرف زیاد نمک می تواند به کبد آسیب بزند. در مطالعات جدید هم محققان می خواهند نگاهی به جزییات این ماجرا بیندازند. این که در چه سطحی از سلول ها این اتفاق رخ می دهد.

تیم تحقیقات در این باره آزمایشاتی را انجام دادند.  به موش های بزرگسال رژیم های با نمک زیاد دادند و جنین شان را در محیطی شور پرورش دادند.

نتایج نشان می داد که مصرف زیادی سدیم منجر به تغییرات بسیاری در کبد شده بود، مثل تغییر شکل سلول ها، نرخ بالایی از مرگ سلول ها و کاهش نرخ تقسیم سلولی. همه این ها منجر به فیبروز کبدی می شوند.

فیبروز کبدی زمانی رخ می دهد که انباشتگی از پروتئین های “ماتریکس اکستراسلولی یا خارج سلولی” صورت گیرد. مثل کلاژن هایی که از این سلول ها حمایت می کنند تا کار کبد را انجام دهند. همانند شکست سلولهای اسیب دیده و پیر و متابولیزه شدن چربی ها برای انرژی.

محققین پیشنهادشان این است که این مکانیسم در طی مصرف زیاد نمک به این شکل است که، باعث اسیب کبد می شود. و در نهایت فیبروز کبدی در بزرگسالان و جنین در حال رشد رخ می دهد. این ها همه در حین فشارهای اکسیداتیو رخ می دهند.

فشار اکسیداتیو بالانس بین تولید گونه های اکسیژن واکنش پذیر و یا فعال می باشد. (رادیکال های آزاد) و آنتی اکسیدان ها که به نفع سابقی نیست. مثل یک عدم توازنی که می تواند میزان التهاب سلولی را بالا برده و مرگ سلول های کبدی را افزایش دهد. درنهایت هم منجر به فیبروز کبدی می شود.

با این حال باید بگوییم که این تیم به این رسیده اند که می توان سلول های اسیب دیده را با ویتامین سی کمتر کرد.