هپاتیت خودایمنی زمانیست که بدن به کبد خودش حمله می کند!

بدن انسان پتانسیل این را دارد که گاها دچار سردرگمی شده و سلول های خودش را نشناسد.

در نتیجه بدن به خودش حمله می کند. در مورد کبد، بیماری هپاتیت خودایمنی نامیده می شود.

هپاتیت خودایمنی چیست ؟ و چه عواملی باعث بروز آن می شود؟

هپاتیت خودایمنی درواقع شرایطیست که سیستم ایمنی بیمار سلول های کبدی خودش را نمی شناسد.

درنتیجه شروع به حمله به آن ها می کند. این حمله باعث التهاب و اسیب هایی مثل اسکار و یا نارسایی کبد می شود.

علت دقیق آن نامشخص می باشد، با اینکه هپاتیت خودایمنی همراه با یکسری بیماری های خودایمنی دیگر هم هست شامل :

• آرتریت روماتوئید
• تیروئید
• سندرم Sjogren’s
• کولیت اولسراتیو.

چه کسانی بیشتر مشکوک به هپاتیت خودایمنی می باشند؟

توضیحاتی که می توان از شرایط بیمار دچار این مشکل داد، سن خانم های بین 40 تا 50 سال می باشد که با زردی دچار بیماری می شوند. این شرایط بیشتر در خانم ها رایج است، اما روی هر دو جنسیت تاثیر دارد و گروه سنی گسترده ای را شامل می شود. مثل کودکان و افراد مسن.

علائم هپاتیت خودایمنی چیست؟

در مورد علائم، طیف گسترده ای شرح داده می شود :

از یک طرف بیمار ممکن است بیمار کلا بدون علامت باشد. به این معنا که هیچ نشانه واضحی نداشته که مشخص کند بیمار است.

از طرفی، بیمار مکن است علائم واضحی داشته باشد که نشان از رنج بردن او از بیماری های کبدی می باشد. مثل زردی.

در برخی موارد هم ممکن است برخی علائم قابل توجه اشد. اما علت واضحی ندارد. مثل خستگی زیاد، بیحالی، کاهش وزن و معمولا این کاهش وزن از حد معمول بیشتر می شود.

این در حالیست که یک بیمار کاملا بدون علائم باشد، گفته شده حدود 30% از بیماران سیروز دارند. که همین نشان می دهد یک پروسه ای از اسیب کبدی جدی در پیش است. قبل از اینکه تشیخصی دریافت کنند.

بیماری هپاتیت خودایمنی اغلب بدون علائم بود ه و معمولا تا زمانی علائم شدیدی دیده نشود، تشخیص داده نمی شود. تا مرحله اخر که نارسایی کبدی شدید رخ دهد :

Ascites : تجمع مایع در شکم

خونریزی واریسی : زمانی که اسکار کبدی یا انسداد جریان خون را مختل کند، و باعث تورم وریدی شود سپس پارگی رخ دهد.

انسفالوپاتی : تغییراتی در مغز رخ دهد که کبد نتواند سموم مضر را از بین ببرد. سپس به مغز می رسد و باعث گیجی، خواب آلودگی، اضطراب، خستگی و در مواردشدید تشنج می شود.

در چنین شرایطی بیوپسی کبد انجام می شود که برای تشخیص انجام می شود.

چطور این بیماری درمان می شود؟

معمولا استفاده از کورتیکواستروئیدها پیشنهاد می شود. به عنوان درمان اصلی.

یک نوع استروئید به همراه هورمون های مردانه که ضد التهاب بوده و سیستم ایمنی را تقویت می کند :

• ابتدا، پردنیزولون با دوز روزانه 40 الی 60 میلی گرم تجویز می شود و سپس به دوز کمتری 15 میل در روز کاهش می یابد.
• بودزونوئید عوارض جانبی شدیدی ندارد و اغلب به صورت طولانی مدت توسط بیمار استفاده می شود.
• آزاتیوپرین اغلب به درمان بیمار اضافه می شود تا احتمال عوارض جانبی استروئید، به ویژه پوکی استخوان کاهش یابد.